میلستین | Milstein
ملشتین در اکتبر سال 1927در آرژانتین چشم به جهان گشود. او در سال 1956 دکتری خود را در رشته بیوشیمی دریافت کرد و به دپارتمان دانشگاه کمبریج پیوست. از اواخر 1960، ملشتین بیشتر تحقیقات خود را بر روی فهم موتاسیون سوماتیک در آنتی‌بادی ها اختصاص داد. این ایده که موتاسیون سوماتیک می‌تواند به توجیه تنوع Ab کمک می‌کند، جدید نبود چون برای اولین بار در سال 1959 توسط لیدربرگ مطرح شده بود.
ملشتین به منظور فهم موتاسیون سوماتیک و تنوع آنتی بادی از سلول های گرفته شده از بیماران با مالتیپل میلوما استفاده کرد. سلول های میلوما، Ab هایی مشابه آنتی بادی های نرمال تولید می کرد. Kunkel در 1951مطرح کرد که برخلاف پلاسماسل های معمولی، سلول های B بیماران میتلا به مالتیپل میلوما یک نوع Ab تولید می‌کنند.
کوهلر و میلستین|Kohler and Milstein | تاریخچه بیوتکنولوژی | تاریخچه زیست فناوری | مقاله بیوتکنولوژی و تاریخچه آن | Biotechnology History | سعید کارگر
پوتر در سال 1962 با تزریق روغن معدنی به حفره صفاق موش BALB/C، موجب رشد سلول های میلوما در بدن موش شد. در سال 1970، ملشتین مطالعات خود را بر روی سل لاین میلوما موش پوتر (MOPC21)، به منظور استخراج mRNA به عنوان منبعی از ساختار Ab آغاز کرد.
در سال 1972، Milstein با انتشار مقاله در مجله nature، با عنوان A possible precursor of Immunoglobulin light chain نتایج کار خود را اعلام کرد. در مرحله بعد Milstein و Secher نسبت موتاسیون سوماتیک در Ab های تولید شده توسط سل لاین های ملانوما را بررسی کردند. بعد از گذشت چند ماه آنها فقط توانستند پنج تغییر ساختاری را تعیین کنند.
پروژه بعدی آنها با ادغام دو سل لاین متفاوت میلوما آغاز شد. آنها از Sendai Virus برای ادغام این دو سل لاین استفاده کردند. ادغام سلول های میلوما رت و موش منجر به تشکیل کلون های هیبرید شد که آنها این کلون ها را هیبریدوما نامیدند.
آنها فرضیه‌ای مطرح کردند که اتصال بین نواحی ثابت و متغیر در مراحل اولیه تمایز سلولی، قبل از شروع ساخت آنتی‌بادی، رخ می دهد. در مرحله بعد آنها سلول های میلومای موشی را با هم ادغام کردند و مشاهده کردند که نتایج مشابهی با پروژه قبلی آنها ایجاد می‌شود.
کهلر
در سال 1973 بعد از اعلام نتایج آزمایشگاهی ادغام سلول های میلومایی، کهلر به تیم تحقیقاتی ملشتین پیوست. آنها در این سال، لمفوسیت های B طحال موش های ایمونیزه شده با آنتی‌ژن مشخص را با سلول های میلومای موشی ادغام کرده و هیبریدوما تولید کردند. کوهلر برای رشد هیبریدوماها از محیط HAT استفاده کرد. آنها مشاهده کردند که این هیبریدوماها قابلیت تولید یک نوع آنتی بادی ویژه آنتی‌ژن تزریق شده به موش را دارند.
ملشتین و کوهلر در May سال 1975 نتایج و روش کار خود را در مجله nature به چاپ رساندند. در سال 1984 ملشتین، کوهلر و جرن به طور مشترک برنده جایزه نوبل شدند. ملشتین در سال 2002 درگذشت.
کهلر و میلستین
کهلر و میلستین | Kohler and Milstein | تاریخچه زیست فناوری | تاریخچه بیوتکنولوژی
