شناسایی نوعی پروتئین که از بهبود زخم های دیابتی جلوگیری می کند
مطالعه ای جدید در دانشگاه Yale نقش پروتئینی ویژه را در ماندگاری زخم ها نشان داده است و پیشنهاد می کند که معکوس کردن اثرات این پروتئین می تواند به درمان التیام زخم های دیابتی کمک کند.
در حال حاضر بیش از 26 میلیون آمریکایی از دیابت رنج می برند که حدود 8 درصد جمعیت کل آمریکا را نشان می دهد. یکی از عوارض ناخوشایند و ناتوان کننده دیابت، ایجاد زخم هایی در پاها یا کف پاها است که می توانند برای چندین ماه باقی مانند و منجر به عفونت های دردناک و خطرناک شوند. زخم های دیابتی یکی از مشکلات اصلی دیابت محسوب می شوند و در حال حاضر متداول ترین درمان برای این زخم ها، مراقبت های زخمی استاندارد مانند بانداژهای مرطوب، برداشتن بافت آسیب دیده و جوراب های مخصوصی است که فشار روی زخم را کاهش می دهد. بر خلاف این مراقبت ها این زخم ها معمولا دوام آورده و منجر به مشکلات شدیدی برای فرد می شوند و در موارد بسیار حاد قطع پای فرد امری اجتناب ناپذیر خواهد بود.
مطالعه ای جدید در دانشگاه Yale نقش پروتئینی ویژه را در ماندگاری زخم ها نشان داده است و پیشنهاد می کند که معکوس کردن اثرات این پروتئین می تواند به درمان التیام زخم های دیابتی کمک کند. این مطالعه نشان داده است که یک پروتئین خاص موسوم به ترومبوسپوندین-2(TSP2) در زخم بیماران دیابتی و هم چنین مدل های جانوری دیابت بالا می رود. برای تعیین این که آیا TSP2 در به تاخیر افتادن بهبودی زخم ها نقش دارد یا خیر، محققین TSP2 را از مدل های موشی دیابت برداشته به طور ژنتیکی حذف کردند و مشاهده کردند که روند بهبودی زخم ها تسریع یافت. این مطالعه نشان داده است که TSP2 می تواند هدفی برای درمان های اختصاصی زخم های دیابتی باشد. پروتئین TSP2، یکی از اجزای ماتریکس خارج سلولی است که در نحوه شکل گیری ماتریکس و ارتباط برقرار کردن سلول ها در ماتریکس اثر می گذارد.
