استفاده از نانوالیاف کربن در تولید صفحات ابریشمی
تار ابریشم از دیرباز به عنوان یکی از برجسته‌ترین مواد طبیعی مورد توجه انسان بوده است. ظهور الیاف نایلونی و پلی‌استری نیز با توجه به کیفیت پائین و ویژگی‌های مکانیکی نامناسب نتوانسته جایگزین مناسبی برای ابریشم در صنعت ارائه دهد. از طرف دیگر ویژگی‌هایی همچون استحکام مکانیکی، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری این الیاف همواره محققان را بر آن داشته تا در مطالعات مختلف مانند ساخت تجهیزات بیوالکترونیک از آن بهره ببرند.
شکل فیبر مانند الیاف ابریشم در مطالعات مختلف کاربرد چندانی نداشته و از این رو محققان دانشگاه پیتسبورگ سوئد University of Pittsburgh را بر آن داشت تا ضمن باز طراحی فیبرونئین (پروتئین‌های تار ابریشم) آنها را به شکل صفحات نازک فیلمی در آورند. این پژوهشگران در مسیر دست یابی به این هدف روش نوینی برای ساخت صفحات مذکور ابداع نمودند. آنها بعد از باز طراحی پروتئین‌های تارابریشم، این پروتئین‌ها را در مجاورت نانو الیاف کربنی قرار دادند.
در مرحله بعد استفاده از روش نوین گرمادهی منجر به یک تعامل پایدار بین دو ماده شده و به این ترتیب صفحات مناسبی از ابریشم ایجاد خواهد شد که پایداری بسیار بالاتری در مقایسه با نمونه‌های قبلی از خود نشان می‌دهد. با توجه به استفاده‌های وسیع صفحات ابریشمی سنتز شده در صنایع مختلف محققان امیدوارند با بهبود هرچه بیشتر کیفیت محصولات تولید شده امکان بهره برداری وسیع از آنها را فراهم بیاورند.
