این روز ها یکی از جذاب ترین موضوعاتی که دانشجویان تحصیلات تکمیلی علاقمند به فعالیت در آن هستند، و سعی در تعریف تز خود پیرامون آن دارند سیستم های میکروفلوئیدیک است. با یک سرچ کوتاه، تصاویری بسیار جذاب از این سیستم ها یافت می شود، دیوایس هایی کوچک که جریان سیالاتی رنگی آن را بسیار جذاب تر و دلربا تر میکند. بسیاری آن را مرز علم و تکنولوژی می دانند و می گویند: استاد بوردرلاین دانش است! و حقیقتا هم بوردرلاین است. از دانشجویان علوم مهندسی گرفته، مخصوصا آن عزیزانی که ارادتی خاص به سیالات دارند یا به اصطلاح سیالاتی ها، تا دانشجویان علوم پایه ی بیولوژیک که آخرین واحد ریاضیاتی خود را در سال چهارم دبیرستان خواندند، تا دانشجویان مقیم در وزارت پولدار بهداشت و از همه مهم تر نانوکار ها که پاسخ سوالات نایافته ی همه ی علوم و راهگشای چالش های تکنولوژی های پیش رو را بصورت کاملا غیر تعصبی! در نانو می دانند، همه و همه پیگیر پیوستن به دنیای میکروفلوئیدیک شده اند.
بله میکروفلوئیدیک! البته نه میکروفلوئیدیک خالی! دانشجویان مهندسی عزیز که استاد هستند میخواهند به اصطلاح خود یک ذره بایو (بایولوژی) قاطی کنند به کار! و بیوپزشکی هایی سعی می کنند تحقیقات خود را در شرایط مهندسی میکروفلوئیدیک ران کنند و نگاه سنتی به بایولوژی را زیر پا بگذارند! این امر نشان می دهد این سیل همگرا شدن علوم مختلف خوشبختانه به کشور ما هم سرایت داشته است.
سوالی که حالا باید واقعا به آن پاسخ داد این است: این میکروفلوئیدیک چیست؟
در کتب و رفرنس ها آمده است: میکروفلوئیدیک دانش و تکنولوژی کنترل سیالات (از میکرولیتر گرفته تا پیکولیتر و حتی کمتر) در کانال هایی با ابعاد میکرومتری می باشد.
و سوالی که حالا واقعا باید به آن پاسخ داد این است: چرا میکروفلوئیدیک؟ چه جوری میکروفلوئیدیک!
ما در زندگی خود گاهی با سوال هایی عجیب روبرو میشیم. و اولین سوالی که برای ما پیش می آید این هست که آیا این سوال یک سوال است؟ و آیا باید پرسیده می شد؟ مثلا برخی دانشجویان می گویند موضوع فلان رو چجوری میکروفلوئیدیک کنیم! یا می پرسند در مورد موضوع فلان که تو بایو کار میشه میکروفلوئیدیکش چجوری میشه؟
و اینجاست که دچار این سو تفاهم می شیم! افراد به رشته های تحصیلی خود احترام نمی ذارن! و حس می شه چون میکروفلوئیدیک یک اسم جذاب هست، به دنبال اون هستن.