توضیحات

مقدمه:

باکتری ها دارای ژنوم جمع و جوری هستند که از ژنوم یوکاریوت ها متمایز داده می شود. هم بستگی خیلی قوی بین اندازه‌ی ژنوم و شمار تعداد ژن‌های عملکردی وجود دارد و این ژن‌ها در اپران‌هایی سازمان دهی شده‌اند که رونویسی پلی‌سیسترونیک آن را منعکس می‌کند. در میان گونه‌های مختلف باکتریایی، ژنوم‌هایی با اندازه‌های متفاوت وجود دارند، با این وجود از ژنوم بسیاری از یوکاریوت ها کوچکتر می‌باشند.

DNA اولین بار توسط Miescher Friedrich در سال 1869 از لکوسیت های انسانی جداسازی شد، که او آن را neclein نامید. همانطور که اندازه باکتری‌ها کوچکتر از سلول‌های یوکاریوتی می باشد، محتوای ژنتیکی کمتری را نسبت به آن ها دارا می‌باشند. بسیاری از ژنوم‌های باکتریایی دارای یک مولکول DNA می‌باشند و باکتری DNA خود را زمانی که در شرایط ایده‌آل از لحاظ مواد‌غذایی، pH و دما قرار بگیرد، تکثیر می‌کند. فرآیند تقسیم سلول‌ باکتریایی بسیار ساده‌تر از سلول‌ یوکاریوتی می باشد، از این رو باکتری قادر است که بسیار سریع‌تر رشد و تقسیم بکند.

روش زندگی باکتری نقش مستقیمی با اندازه ژنوم باکتری دارد، باکتری‌های آزادزی بزرگترین ژنوم را دارا می‌باشند، پاتوژن‌های اختیاری ژنومی با اندازه متوسط و همزیست‌های اجباری و پاتوژن‌ها کوچکترین ژنوم‌ها را دارا می‌باشند. در این زمینه، جداسازی ژنوم باکتری ابزار مفیدی برای تعیین کردن ویژگی باکتری منتخب یا نوترکیب کردن ژن می باشد. همچنین با تعیین اندازه و ماهیت آن می‌توان تنوع ژنوتیپی آن را مشخص نمود. جداسازی و خالص سازی DNA از سلول یکی از متدال‌ترین پیش نیازهای بیولوژی مولکولی معاصر می‌باشد که منعکس کننده تحول از زیست سلولی به زیست مولکولی، از in vivo به in vitro می باشد.

فهرست مطالب:

مقدمه
قاعده کلی
موادهای مورد نیاز و نقش آن ها
روش کار
مشاهدات
جدول نتایج
احتیاط ها
حل مشکلات
مراحل انجام کار