نکات آموزشی مفید در مورد آنزیم های محدودکننده :

ایزوشیزومر ، نئوشیزومر و ایزوکادومر چیست؟

برخی از آنزیم های محدودالاثر بدست آمده از سویه های باکتری متفاوت جایگاه های یکسانی را شناسایی می کنند. به چنین آنزیم هایی اصطلاحا ایزوشیزومر گفته می شود. این آنزیم‌ها در بسیاری از فرآیندهای زیستی شرکت دارند، از جمله فعالیت در رشد و تکثیر سلول‌ها، تولید انرژی، هضم غذا، تولید هورمون‌ها و غیره. همچنین، این آنزیم‌ها به عنوان نشانگرهای بسیار مفید در تحقیقات بسیاری از حوزه‌های زیست شناسی، به کار می‌روند. بطور کلی، استفاده از آنزیم های ایزوشیزومر در بیولوژی مولکولی و ژنتیک پیشرفت های قابل توجهی را به دنبال داشته است.

برخی از آنزیم های محدودکننده جایگاه های یکسانی را شناسایی می کنند اما به دو صورت متفاوت آن را برش می دهند، به چنین آنزیم هایی نئوشیزومر می گویند.

برخی از آنزیم های محدودالاثر جایگاه های متفاوتی را شناسایی می کنند اما انتهای مشابهی ایجاد می کنند. به این دسته ایزوکادومر می گویند.

برگرفته از کتاب تولید پروتئین های نوترکیب در E.Coli

کاربرد آنزیم ایزوشیزومر چیست؟

آنزیم ایزوشیزومر در برخی از فرآیندهای بیولوژیک، به عنوان نشانگرهای ژنتیکی استفاده می‌شوند و با استفاده از روش‌های الکتروفورز ژل، جداسازی و شناسایی محصولات آنان صورت می‌گیرد. همچنین، آنزیم های ایزوشیزومر در تعیین هویت سلولی و بعضی دیگر فعالیت ها نظیر پروسس های پاتولوژیک (بعضی از سرطان ها) نقش دارد.