زیست پالایی:

مواد معدنی مختلفی می توانند در تنفس بی هوازی باکتری ها، الکترون گیرنده باشند، از جمله منگنز، ترکیبات سلنیوم و آرسنیک…
ترکیبات سلنیوم و آرسنیک معمولا در طبیعت فراوان نیستند ولی آلوده کننده هایی هستند که می توانند رشد بدون اکسیژن باکتری های مختلف فرصت طلب را حمایت کنند. احیای سلنات به سلنیت و در نهایت به فلز سلنیوم ، روشی مهم برای حذف سلنیوم از آب است که به عنوان وسیله ای برای پاکسازی خاک های حاوی سلنیوم به وسیله فرآیندی بنام زیست پالایی بکار برده شده است. برعکس احیای آرسنات به آرسنیت می تواند مشکل سمیت ایجاد کند.

برخی از آب های زیر زمینی از میان صخره های حاوی آرسنات معدنی نامحلول عبور می کنند. با وجود این، اگر آرسنات توسط باکتری ها به آرسنیت احیا شود، آرسنیت متحرک تر می شود و می تواند آب های زیر زمینی را آلوده کند. این پدیده در برخی از کشورهای در حال توسعه مانند بنگلادش در سال های اخیر مشکلات جدی در آب های آلوده به آرسنیک ایجاد کرده است.

اشکال دیگر احیای آرسنات مفید هستند. برای مثال باکتری احیاکننده ی سولفات Desulfotomaculum به همراه احیای سولفات به سولفید می تواند AsO را احیا کند. طی این فرایند یک کانی حاوی آرسنیک و سولفید به طور خود به خود رسوب می کند.

نویسنده : سعید کارگر