برچسب های پپتیدی

برچسب های پپتیدی
برچسبهای پروتئینی یا پپتیدی توالی های پپتیدی هستند که بصورت ژنتیکی به پروتئین هدف متصل می شوند. این برچسب ها اغلب به دلایل مختلفی به پروتئین هدف متصل می شوند مثلا افزایش حلالیت و یا تسهیل فرایندهای تشخیص و تخلیص پروتئین مورد نظر. علاوه بر افزایش حلالیت، محفاظت از پروتئین متصل به برچسب های پروتئینی در مقابل پروتئولیز درون سلولی از مزیت های دیگر این برچسب ها بشمار می آید.

آنها می توانند به عنوان گزارشگرهای بیانی ویژه نظیر پروتئین فلورسنت سبز ” (GFP) بطور مستقل یا در ترکیب با پروتئین فلورسنت آبی” (BFP) برای انجام آزمایشات انتقال انرژی رزونانس فلورسنسی” (FRET) نیز مورد استفاده قرار گیرند. به احتمال زیاد به علت پایدارسازی mRNA است که میزان بالای بیان اغلب از برچسب فیوژنی انتهای آمینی به جزء پروتئینی که بیان ضعیفی دارد انتقال مییابد. محتمل ترین دلیل برای بهبود پیچش و یا کاهش تجزیه ی پروتئین های نوترکیب اینست که برچسب فیوژنی در هنگام خروج از ریبوزوم یا بلافاصله پس از آن بطور کارامد و سریع به ساختار فضایی طبیعی رسیده و اکتساب ساختار صحیح پروتئین های نوترکیب پائین دستی را به کمک واکنش های ایزومریزاسیون بهبود می بخشد.

نویسنده : سعید کارگر