واژه ی “بیوتکنولوژی” برای نخستین بار در سال 1919 توسط کارل ارکی، مهندسی مجارستانی، ابداع شد و به روش ها و تکنیک هایی اطلاق می شود که به کمک موجودات زنده می توان ترکیباتی را از ماده ی خام تولید کرد. در معاهده تنوع زیستی در سال 1992 ، برای بیوتکنولوژی تعریفی استاندارد تدوین شد: “هرگونه استفاده و کاربرد فناورانه از سیستم های زیستی، موجودات زنده یا مشتقات آن ها برای تولید یا اصلاح محصولات و فرآیندها به منظور کاربری خاص” (به زبان ساده تر: زیست فناوری، دانش استفاده از موجودات زنده یا بخشی از آنها (مانند DNA (دئوکسی ریبونوکلئیک اسید) یا پروتئین) برای تولید محصولات مفید است). این تعریف مورد توافق 168 کشور عضو، همچنین مورد پذیرش سازمان غذا و کشاورزی ایالات متحده آمریکا (FAO) و سازمان جهانی بهداشت (WHO) قرار گرفت.
زیست فناوری دانش جدیدی نیست و در واقع یکی از قدیمی ترین فناوری هاست. به طورمثال، این دانش از هزاران سال پیش برای تولید نان و پنیر مورد استفاده قرار گرفته است. زیست فناوری از دهه 1970 رشد چشمگیری داشته است و از آن زمان تاکنون اکتشافات زیستی در کنار فناوری منجر به پیشرفت های عظیمی شده اند.
