پایداری پروتئین

جابه جائی آسپاراژین با اسید آمینه های دیگر

هنگامی که پروتئین ها در دمای بالا قرار گیرد، باقی مانده های آسپاراژین و گلوتامین آن ها دآمیده می شود که این واکنش موجب آزاد شدن آمونیاک می گردد. سپس این اسید آمینه ها در اثر از دست دادن بخش آمیدی، به ترتیب به آسپارتیک اسید و گلوتامیک اسید تبدیل می شود که در نتیجه آن پیچش زنجیره پپتیدی در برخی مناطق تغییر کرده، ممکن است پروتئین فعالیت خود را از دست بدهد.

مهندسی پروتئین آنزیم تریوزفسفات ایزومراز :

در آزمایشی اثرات تغییر برخی از باقی مانده های آسپاراژینی در آنزیم تریوزفسفات ایزومراز ساکارومایسز سروزیه (نوعی مخمر) بررسی شد. این آنزیم از دو زیر واحد مشخص تشکیل شده، در هر زیر واحد دو باقی مانده آسپاراژینی هست که در جایگاه تماس دو زیر واحد قرار گرفته و در نتیجه احتمال می رود که در حساسیت آنزیم به گرما نقش داشته باشد.
در این آزمایش توسط جهش زایی هدف یابی شده با الیگونوکلئوتید، باقی مانده های آسپارژینی در موقعیتهایی 14 و 18 را تغییر دادند (جدول)، همان طور که انتظار می رفت، تبدیل هر کدام از این باقی مانده های آسپاراژینی به ترئونین یا ایزولوسین سبب افزایش و تغییر آن به اسید اسپارتیک که موجب کاهش مقاومت گرمایی آنزیم شد. وقتی هر دو باقی مانده آسپاراژینی په باقی مانده اسید آسپارتیک تغییر یافت، آنزیم حاصل، حتی در دمای محیط ثبات نداشته و واجل فعالیت انزیمی کمی بود.

این پروتئین های مهندسی شده همچنین از نظر حساسیتشان به هضم پروتئولیتیک نیز ارزیابی شده است. مشاهده شد که بین مقاومت گرمایی و مقاومت در برابر پروتئولیزه شدن ارتباط مستقیمی وجود دارد. این نتایج نشان داده که می توان با جهش دادن کدون های آسپاراژین غیر حیاتی، اشکال مقاوم به گرمایی از سایر پروتئین ها را نیز به وجود آورد.

لینک مقاله :

Adapted form Ahern et al., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 84:675-679, 198

دانلود مقاله

نویسنده : سعید کارگر

پایداری پروتئین پایداری پروتئین